De fysio -praktijk deel 1

Eindelijk een nieuwe bestelling! Eigenlijk heel simpel!

Hoewel Sara het financieel eigenlijk heel goed had en onafhankelijk was, had ze een kleine bijbaan waar zelfs haar beste vrienden niets van wisten. Zo kon ze haar aangeboren, uitbundige nieuwsgierigheid botvieren en er zelfs een zakcentje mee verdienen! De term privédetective zou waarschijnlijk overdreven zijn geweest, dus zei ze liever dat ze op verzoek 'persoonlijk onderzoek deed' voor derden. En dus had iemand uit haar uitgebreide kennissenkring haar via mond-tot-mondreclame gevraagd om zich ergens verder in te verdiepen.

Deze kennis had geklaagd dat in haar wooncomplex, dat aan de Südallee lag, onlangs een fysiotherapiepraktijk was geopend in het appartement ernaast, wat niet bepaald in de smaak viel bij de buren en bovendien enigszins verdacht leek. Omdat de locatie eigenlijk heel ongewoon en eigenlijk onacceptabel was voor een fysiotherapiepraktijk, omdat er alleen een klein bordje bij de deur hing en omdat er blijkbaar maar een paar patiënten per dag kwamen en gingen. En ze leken op de een of andere manier verlegener, maar ook meer ontspannen, dan je normaal gesproken zou verwachten van een fysiotherapiepraktijk. Zou dit een soort 'establishment' zijn? Sara's cliënt had bovendien ontdekt dat deze praktijk niet in het telefoonboek stond, niet op internet te vinden was en in geen enkele bedrijvengids te vinden was. Ze gaf Sara de opdracht om uit te zoeken wat er zich achter die deuren afspeelde. Nou, laten we gaan! Sara dacht die donderdagochtend bij zichzelf dat ze gewoon aan wilde bellen en vragen of ze binnen mocht komen. De rest zou vanzelf komen. Ze reed dus naar het genoemde adres, nam de lift naar de tweede verdieping en stond uiteindelijk voor de deur van het appartement. Er hing een bel en er hing een klein bordje met de tekst 'Fysiopraxis'. De deur werd voor haar geopend door een jonge dame van ongeveer 30 jaar oud met halflang bruin haar, een knap gezicht en geheel in het wit gekleed, zoals je van medisch personeel mag verwachten. "Ik kom op persoonlijke aanbeveling!" zei Sara en ging naar binnen. "Vreemd, we waren niet voorbereid op uw bezoek!" zei de jonge dame, die zichzelf later zou voorstellen als assistente Daniela, en deed de deur dicht.

Sluw en nieuwsgierig liet Sara haar blik meteen door de gang dwalen, maar ze zag niets ongewoons! Er stonden twee stoelen in de gang en twee deuren met de tekst 'Behandelkamer' 1" en "behandelkamer" 2". Op een derde deur stond het opschrift: "Diepe ontspannings- en deceleratietherapie." "Zoals ik al zei, we hadden je niet verwacht!" zei Daniela. "Ga alsjeblieft op deze stoel zitten. Ik zal de dokter vragen of hij nu tijd voor je heeft." Sara was nu helemaal in haar element! Dat was onverwacht snel gebeurd en ze zou er vast snel achterkomen welke therapie hier werd aangeboden als ze met de therapeut zou praten.

Nadat Sara daadwerkelijk een kwartier had gewacht, ging er een vierde deur in de gang open en werd ze binnengelaten in een kantoor van ongeveer 18 vierkante meter. Achter het bureau zat een man, meer een heer, ergens in de vijftig. Met kort, donkerblond haar dat al duidelijk grijs begon te worden. Sara schatte zijn lengte op ongeveer 1,90 meter en ondanks de witte jas die hij over zijn overhemd en stropdas droeg, kon ze zien dat hij waarschijnlijk een vrij atletisch postuur had. Waarschijnlijk een duursporter in het verleden of nog steeds; Waarschijnlijk zwemmers, dacht ze. Hij droeg een modieuze maar nogal onopvallende bril.Hij had zeer verzorgde handen, wat qua beroep typerend is voor een dokter, en ze dacht dat hij in zijn privéleven waarschijnlijk meer een muzikant dan een golfer zou zijn. "Wat brengt je naar mij?" vroeg hij, terwijl hij haar nieuwsgierig aankeek. Natuurlijk kon ze hier niet de waarheid vertellen en moest ze improviseren. En alles wat ze tot nu toe had waargenomen, verwerken in haar bevindingen. "Ik kom op aanraden van een vriendin", hoorde Sara zichzelf zeggen. Ze zou nu iets vaags moeten improviseren. Op een van de deuren stond iets over vertragen en ontspannen. "Ik heb het zowel zakelijk als privé erg druk!" zei Sara. "Ik kan nooit echt uitschakelen, echt ontspannen. Ik moet altijd iets doen. Er wordt altijd iets van me verwacht en er is altijd wel iemand die naar me vraagt! Misschien moet ik mezelf eens trakteren op een wellnessweekend of op zijn minst een lange massage! Misschien kun je me wat advies geven, een therapie aanbevelen of me op zijn minst een medicijn voorschrijven zodat ik beter kan slapen!" Hierop antwoordde hij haar... vervolg volgt

- Ligoteur

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en mis geen enkele aflevering!
Nieuwsbrief registratie