Physio Practice Part 2

.. „Nigdy nie potrafię się naprawdę wyłączyć, naprawdę zrelaksować. Zawsze muszę coś robić. Zawsze się ode mnie czegoś oczekuje, a ktoś zawsze o mnie prosi! Może powinnam zafundować sobie weekend wellness albo przynajmniej długi masaż! Może możesz mi doradzić, polecić terapię albo przynajmniej przepisać jakieś leki, żebym mogła lepiej spać!” Mężczyzna naprzeciwko niej odpowiedział, mając na płaszczu plakietkę z napisem „Dr Michael K.” hing: „Więc nie pracujemy z lekami, chemikaliami ani narkotykami w ogóle! To, co oferujemy, to tak naprawdę po prostu dobre samopoczucie w najszerszym tego słowa znaczeniu. Naszym celem jest danie naszym pacjentom możliwości relaksu i skupienia się na sobie. Coś w rodzaju metody uważności, która jest tak popularna w dzisiejszych czasach. Specjalizujemy się przede wszystkim w dodawaniu, powiedzmy, katalizatorów do tej terapii uważności — a także do relaksu!”

„Jednakże nadal jestem trochę zaskoczony, że nie mamy cię w naszym harmonogramie leczenia na dziś. Przychodzisz z polecenia, mówisz? I co z tego? Cóż, już tu jesteś i jeśli ci to odpowiada, mamy około dwóch godzin, żeby zobaczyć, jak zareagujesz na nasze terapie relaksacyjne. Czy to byłoby dla ciebie do przyjęcia?” "Bardzo chętnie!" powiedziała Sara. „Ale ile wynosi opłata?” zapytała.

„O to się nie martw!” odpowiedział. „Ponieważ przychodzisz z polecenia, pierwsza sesja terapeutyczna jest darmowa! Jednak nie będę dostępna przez kolejne dwie godziny. Czy nie przeszkadza ci tak długie czekanie?”

Ponieważ Sara postanowiła dotrzeć do sedna sprawy i dowiedzieć się, co tak naprawdę dzieje się w tej praktyce fizjoterapeutycznej, zgodziła się i powiedziała: „Mogę pójść na kawę w ciągu tych dwóch godzin, a potem wrócić!”

Sara może powinna teraz trochę zwolnić, bo wszystko działo się zbyt szybko, a poza tym nikt jej nie zapytał, z czyjego polecenia przyszła. W odniesieniu do sugestii, aby wrócić za dwie godziny, lekarz powiedział: „Możesz chcieć to zrobić, ale oferuję ci możliwość poczekania tutaj z nami. Mamy prywatne poczekalnie i jeśli nie masz zaplanowanych niczego pilnego, możesz wykorzystać te dwie godziny na przygotowanie się, tak by rzec, po prostu usiąść, wyciszyć się i puścić wodze fantazji! Zgoda?”

"Zgoda!" powiedziała Sara. Lekarz nacisnął przycisk połączenia na telefonie i powiedział: „Pielęgniarko Danielo! Proszę przygotować głęboką sesję relaksacyjną na 12:30! I proszę przynieść nam anoraka z długim rękawem dla pani Jak ona się nazywała? ... Ach, tak, Sara! Więc proszę przynieść nam anorak od razu... hmmmm... rozmiar M... dla Sary!”

„Anorak? Dlaczego anorak?” Sara zapytała, ale on najwyraźniej przegapił odpowiedź lub nie chciał odpowiedzieć, ponieważ powiedział: „Nasze indywidualne poczekalnie są bardzo przyjemne, ciepłe i przytulne! I będziesz tam sam! Dlatego sugeruję, żebyś rozebrał się do bielizny, bo będzie ci wygodniej! Żebyś nie zmarznął, mamy coś puszystego do założenia! To jednak nie umniejsza komfortu!”

W tym momencie Sara po raz pierwszy poczuła lekkie podniecenie, ale co innego mogła zrobić, jeśli chciała dokładnie wiedzieć, co się dzieje, jak nie udawać. I tak rozebrała się do stanika, koronkowych majteczek i stringów, wszystko na biało. Gdy to robiła, lekarz dyskretnie patrzył przed siebie, nie patrząc na nią. Tak jak być powinno.

W tym momencie drzwi się otworzyły i weszła siostra Daniela. Przed sobą niosła w ręce rozłożoną kurtkę, która najwyraźniej miała być tzw. anorakiem z długim rękawem. Najwyraźniej są wykonane z mocnej naturalnej bawełny, a rękawy są zdecydowanie za długie! Wyglądało na to, że był do niego przymocowany cały szereg pasków. Gdyby Sara miała na sobie spodnie, serce dosłownie by jej wpadło do środka, gdy tylko uświadomiłaby sobie, do czego służy ten anorak! Kaftan bezpieczeństwa!!! Najwyraźniej był to prawdziwy i bardzo wytrzymały kaftan bezpieczeństwa, który podała jej siostra Daniela, aby go założyła (zamknięty z przodu i zapięty z tyłu). Daniela powiedziała: „Proszę wyciągnąć obie ręce do przodu! Gotowy do wejścia na pokład??” "Przepraszam?? Nie możesz mówić poważnie!" powiedziała Sara, próbując nadać swemu przestraszonemu głosowi ton stanowczy i zdecydowany. Usłyszała, jak lekarz za nią mówi: „To całkowicie nieszkodliwy zabieg, który da ci czas na skupienie się na sobie i uwolni cię!! Uwolni cię od konieczności robienia czegokolwiek. Sam to opisałeś! Poza tym materiał nie jest tak twardy, jak wygląda, jest dość miękki! Wystarczy go ostrożnie dotknąć!” .... kontynuacja następuje

- Ligoter

Zapisz się do naszego newslettera i nie przegap ani jednego odcinka!
Rejestracja do newslettera